Miles lijkt in veel opzichten op zijn vader. Hij denkt na voor hij doet, tegelijkertijd is hij gepassioneerd en gedreven. Hij heeft het atletisch vermogen van zijn moeder en het doorzettingsvermogen van beide ouders. Hij is aanhankelijk en zachtaardig, maar staat stevig genoeg op zijn poten om tegen een stootje te kunnen. Hij heeft redelijk veel last gehad van het feit dat hij een corona-pup was. Die eerste maanden van zijn leven was alles gesloten konden we hem geen ervaring laten opdoen met grotere groepen mensen en honden. Dat merkte ik eerste wedstrijd seizoen (2022) vooral bij proeven waar hij dicht bij helpers moest werken. Dat vertrouwde hij nog niet erg. Het leverde een aantal nullen op. Miles is nu tweeëneenhalf en begint die angst voor helpers en onbekende mensen achter zich te laten, ook omdat zijn passie om te werken de overhand krijgt. Op de owt's van 2023 komt dat er nu uit.